Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν πως οι ψυχολόγοι μόνο χρησιμοποιούν ιστορίες διδακτικές, για να δώσουν πρακτικά στον άλλο το νόημα που επιθυμούν, σας μεταφέρω σήμερα τη δική μου εμπειρία που δείχνει πως και το αντίθετο μπορεί να συμβεί.
Πρόσφατα, μία κυρία μού διηγήθηκε στο γραφείο μια ιστορία. Έναν μύθο του Αισώπου που δεν ξέρω να πω αν το είχα ακούσει ποτέ μου. Ήταν μία πολύ όμορφη στιγμή με πολλά νοήματα.
Έψαξα και την βρήκα για να τη μοιραστώ μαζί σας.
"Πριν πολλά πολλά χρόνια ο Βοριάς και ο Ήλιος είχαν μια διαφωνία. Ο καθένας θεωρούσε ότι ήταν δυνατότερος από τον άλλο. «Εγώ είμαι πιο δυνατός» έλεγε ο Ήλιος και έλαμπε καμαρωτός. «Όχι, εγώ είμαι ο δυνατότερος» φώναζε ο Βοριάς και φυσούσε δυνατά για να το αποδείξει. Η διαφωνία αυτή κρατούσε μέρες αφού και οι δύο ήταν τόσο πεισματάρηδες που δεν άλλαζαν γνώμη.
Μια μέρα, και ενώ φαινόταν ότι η διαφωνία αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ, είπε ο Βοριάς: «Σκέφτηκα κάτι! Υπάρχει τρόπος να δούμε ποιος είναι ο δυνατότερος. Θα βρούμε ένα άνθρωπο, στην τύχη, και όποιος καταφέρει να τον αναγκάσει να βγάλει τα ρούχα του θα είναι ο δυνατότερος». Ο Ήλιος βρήκε πολύ καλή την ιδέα του Βοριά και αμέσως ξεκίνησαν με σκοπό να βρουν ένα άνθρωπο.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και να! Κάποιος οδοιπόρος, ερχόταν προς το μέρος τους. Πριν τους πλησιάσει αρκετά, συμφώνησαν να ξεκινήσει πρώτος ο Βοριάς την προσπάθεια να τον γδύσει. Άρχισε τότε να φυσάει προς την κατεύθυνση του ανθρώπου. Όμως, μόλις οι πρώτες ριπές του έφτασαν τον οδοιπόρο, εκείνος σταύρωσε τα χέρια του και χαμήλωσε το κεφάλι, για να προφυλακτεί από τον άνεμο. Ο Βοριάς συνέχισε να φυσάει αλλά ο άνθρωπος αντί να γδυθεί κούμπωσε επιμελώς το πανωφόρι του. Θυμωμένος ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά, αλλά το ποθητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν. Αντίθετα ο άνθρωπος έβγαλε από τις αποσκευές του μια κουβέρτα και τυλίχθηκε με αυτή. Απογοητευμένος τότε ο Βοριάς, έδωσε την θέση του στον Ήλιο, για να προσπαθήσει κι εκείνος.
Ο Ήλιος υψώθηκε στον ουρανό και άρχισε να λάμπει, σκορπώντας μια ευχάριστη ζεστασιά στο μέρος που προηγουμένως είχε παγώσει από το φύσημα του Βοριά. Αμέσως ο άνθρωπος έβγαλε την κουβέρτα από πάνω του και την ξαναέβαλε στις αποσκευές του. Ο Ήλιος συνέχισε τότε να λάμπει και μάλιστα δυνάμωνε σιγά σιγά την ένταση του. Αρχίζοντας να ιδρώνει τότε ο οδοιπόρος, έβγαζε σιγά σιγά τα ρούχα του, ώσπου στο τέλος ολόγυμνος και τρέχοντας, έψαχνε να βρει κάποιο δέντρο για να προφυλακτεί, από την λάμψη του Ηλίου, στον ίσκιο του. Δέντρο δεν βρήκε, αλλά για καλή του τύχη εκεί κοντά κυλούσε ένα ποτάμι. Σε αυτό βούτηξε ο οδοιπόρος μας και κάθισε έως ότου ο Ήλιος επανήλθε στην φυσιολογική του λάμψη.
Ο Βοριάς ηττημένος, γύρισε προς τον Ήλιο και του είπε: «Είσαι όντως ο δυνατότερος».
Η κυρία Γ. μου την διηγήθηκε για να μου εξηγήσει πως ο πατέρας της της την είχε μάθει και πως η ίδια πιστεύει σε αυτή την αρχή: πως δηλαδή η καλοσύνη είναι πιο δυνατή απ'οτιδήποτε άλλο!
Με τον τρόπο αυτό προσπάθησε να μου εξηγήσει την στάση της απέναντι στο σύζυγό της με τον οποίο βρίσκεται σε διάσταση και απέναντι στα παιδιά της που την έχουν επικρίνει για την "υποχωρητικότητά" της απέναντί του.
