Post scriptum

Οφείλω να ενημερώσω όλους τους ιντερνετικούς μου φίλους και αναγνώστες του ιστολόγιου αυτού πως είμαι ανορθόγραφος και αυτό ενοχλεί συχνά τους άλλους - εμένα πάλι ελάχιστα. Επίσης ασύντακτος!
Πάντα με ενδιέφερε τι έχει ο άλλος να μου πει και όχι πώς μου το λέει.
Με ενδιαφέρει η σύνταξη της γλώσσας και όχι η γλώσσα της σύνταξης – αν μου επιτρέπετε.

Αλλά τα λάθη που βρίσκονται γραμμένα στα όνειρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, όπως άλλωστε και τα όνειρα!

Φροντίζω, όταν μου έχει στείλει ένα κείμενο κάποιος, να το δημοσιεύω, από σεβασμό απέναντι στην προσωπική έκφραση, μεταφέροντας το ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ.

Άλλωστε σε ορισμένα λάθη, βρίσκω ΝΟΗΜΑ, εγώ!

Όνειρο Νεφέλης_5

"Με τον άντρα μου προσπαθούμε χρόνια να κάνουμε παιδί. Δεν ήταν πάντα προτεραιότηττα μας, αφού η απαγγελματική αποκατάσταση ήταν αυτή που καθόριζε τον κατάλληλο χρόνο άφιξης ενός παιδιού. Όταν πλέον "μπήκε στο πρόγραμμα" διαπιστώσαμε πως η προσπάθεια αυτή μάκραινε σε χρόνο χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε ειδικό ο οποίος μας παρέπεμψε στη μέθοδο της εξωσωματικής... Μια μέρα πριν από την προγραμματισμένη ωοληψία, και αφού ο γιατρός δεν μας έδινε πολλές ελπίδες γονιμοποίησης του ωαρίου, ονειρεύομαι πως βρίσκομαι σε κάποιο μικρό λόφο και κοιτώντας προς τον ουρανό βλέπω εναν μεγάλο χρυσό σταυρό περίτεχνα σχεδιασμένο στις άκρες να στέκεται ψηλά. Ξύπνησα όχι τρομαγμένη αλλά με μια ελπίδα: ίσως τελικά οι προσπαθειές μας δεν ήταν μόνο προσωπικές.

Το επόμενο πρωί ο γιατρός μας επιβεβαίωνε τηλεφωνικά πως η εξέλιξη ήταν πολύ θετική αφού η γονιμοποίηση είχε πετύχει".

Όνειρο Cecile_4

"Γνώρισα τον Πάνο σ'ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών στο Βέλγιο, απ’όπου και κατάγομαι. Από την αρχή με εντυπωσίασε ο χαρακτήρας του και το κοφτερό του μυαλό! Είναι πολύ εργατικός και έχει δουλέψει πολύ στην επιστήμη του – είναι Βιολόγος. Όμως, δεν τον έβρισκα καθόλου ερωτικό και αν και με ενδιέφερε η «διαφορετικότητά του» δεν έβρισκα τρόπο να τον προσεγγίσω.
Για την Ελλάδα δεν ήξερα τίποτα. Δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ να μάθω κάτι παραπάνω απ’όσα λέγαμε στο σχολείο. Και για μένα ήταν μέχρι τότε μια γωνιά της Ευρώπης κοντά στην Ασία.
Σπούδαζα "Τεχνικές Ταπιτουργίας" και στο πρόγραμμα προβλέπονταν η επίσκεψη στην Ελλάδα και η ξενάγηση μας σε δύο – τρία μέρη: τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τη Δήλο.
Φιλοξενηθήκαμε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μείναμε δύο μέρες. Την επόμενη φεύγαμε για Δήλο – ένα νησί ακατοίκητο από τα αρχαία χρόνια και στην επιστροφή θα μέναμε άλλες τρεις μέρες στην Αθήνα απ’όπου και θα επιστέφαμε Βρυξέλλες.
Το δεύτερο βράδυ στη Θεσσαλονίκη είδα ένα περίεργο όνειρο το οποίο και θέλω να σας πω.
«Είμαι λέει ναυαγός σ’ένα έρημο νησί και ανεβαίνω ένα λόφο, ψάχνοντας λύση να βρω. Πίσω από το λόφο αντικρίζω μία πεδιάδα με μία σειρά από κίονες, δεξιά και αριστερά. Πάνω στους κίονες στέκονται λιοντάρια αληθινά που όταν με καταλαβαίνουν γυρίζουν και με κοιτούν απειλητικά. Φοβάμαι αλλά είμαι σίγουρη πως δεν μπορούν να πηδήξουν από τόσο ψηλά. Έχω ζαλιστεί από τον ήλιο και δεν είμαι σίγουρη ότι πρέπει να πιστεύω αυτό που βλέπω με τα μάτια μου.
Στο βάθος βλέπω ένα αυτοκίνητο μαύρο και μόλις που μπορώ να διακρίνω τον Πάνο που με φωνάζει να βγιαστώ για να φύγουμε.
Πρέπει να διασχίζω την κοιλάδα με τα λιοντάρια και αρχίζω να τρέχω. Στο βάθος βλέπω μια γυναίκα με σώμα λιοντάρι και με φτερά που μοιάζει με τέρας να βγαίνει από μία πυραμίδα.
Μου θυμίζει το λιοντάρι της Βενετίας και φωνάζω στον Πάνο να προσέξει γιατί το τέρας τρέχει καταπάνω του. Εκείνος μου λέει, «μη φοβάσαι, είμαι έλληνας εγώ, ξέρω τι θα με ρωτήσει». Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί αλλά του έχω εμπιστοσύνη. Τρέχω αλλά σκοντάφτω και πέφτω σ’έναν από τους κίονες και αρχίζουν όλοι να γκρεμίζονται σαν ντόμινο, ο ένας μετά τον άλλο.
Τα λιοντάρια τρομάζουν και φεύγουν τρέχοντας.
Όταν επιτέλους φτάνω κοντά, το τέρας βγάζει μια κραυγή σαν κοράκι και φεύγει πετώντας.
Ο Πάνος με πιάνει από το χέρι και με βάζει μέσα στο αυτοκίνητο.
Όταν με αγγίζει μου έρχονται ρίγη στο σώμα και όταν κάθομαι στο κάθισμα του αυτοκινήτου, έρχεται η κορύφωση!
Ο Πάνος βάζει την πρώτη και φεύγουμε με απίστευτη ταχύτητα.

Την επόμενη μέρα μίλησα με τον Πάνο για το περίεργο αυτό όνειρό μου. Δεν είμαι σίγουρή γιατί το έκανα. Με πήρε στην αγκαλιά του τρυφερά, δεν γέλασε καθόλου όπως το φοβόμουν, και μου είπε πως και εκείνος νιώθει το ίδιο για μένα.

Από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια και είμαι παντρεμένη και χιλιοευτυχισμένη με τον Πάνο. Μένουμε και εργαζόμαστε στην Θεσσαλονίκη.
Το όνειρο αυτό ποτέ μου δεν το ξέχασα αλλά ένα όνειρο που είδα το βράδυ της περασμένης πρωτοχρονιάς μου το θύμισε πάλι. Σαν να ήταν η συνέχειά του.
Έμαθα τώρα πως το τέρας εκείνο ήταν η «Σφίγγα του Οιδίποδα». Την είδα στο όνειρό μου πάλι να μας αφήνει ένα καλάθι. Δέκα μέρες αργότερα κατάλαβα ότι ήμουν έγγειος!

Τι Τρέχει με τα όνειρα; Πως είναι δυνατό να συμβάινουν αυτά και να παίζουν ρόλο στη ζωή μου;

Αν σας έλεγα κάποια πράγματα για μένα και την ιστορία μου ίσως να καταλαβαίνατε περισσότερα.

…"