2010/02/17

Το "Όνειρο" και "ξύπνιο" είναι όπως... ο γιαλός!


Ανέλαβα να γράψω μία απάντηση στο mail που έλαβα από την αναγνώστρια μας με τίτλο "Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα", δηλώνοντας βέβαια εξ'αρχής πως θα "γράψω σχετικά" κάτι, γιατί πραγματικά δεν γνωρίζω αν υπάρχει μία δεδομένη και τεκμηριωμένη απάντηση, τουλάχιστον με αυτό που εννοούμε όταν λέμε "απάντηση".

Πράγματι είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να πούμε με σιγουριά τι πραγματικά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Βάζω επίσης στο μυαλό μου πως αυτό που μπορεί να συμβαίνει μπορεί να μην είναι "ΈΝΑ" πράγμα αλλά περισσότερα!


Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μιλούν για τα όνειρά τους αλλά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, πιστεύω, είναι το πλαίσιο στο οποίο τοποθετούν οι ίδιοι το "όνειρο", τις "προεκτάσεις" που πιστεύουν πως αυτό έχει στο ξύπνιο τους και τελικά το πλαίσιο στο οποίο το τοποθετούν (την φάση ζωής την οποία διανύουν, την συναισθηματική κατάσταση της περιόδου και τις ερμηνείες που δίνουν οι ίδιοι).

Για το λόγο αυτό μιλώ περισσότερο για "εμπειρίες" απ'ότι για το ίδιο το όνειρο.

Η εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι πως σε κάποιες περιπτώσεις -καθόλου σπάνιες- το όνειρο και το ξύπνιο παιχνιδίζουν όπως η θάλασσα με τη στεριά, διαμορφώνοντας έναν γιαλό.

Και τέτοιες εμπειρίες τις βρίσκω πράγματι ενδιαφέρουσες και ικανές να προβληματίσουν έναν άνθρωπο.

Έτσι, γενικά λοιπόν, προσπαθώντας να εξηγήσω την στάση μου σε τέτοιου είδους "φαινόμενα", έχω την τάση να τα αντιλαμβάνομαι ως αποτελέσματα διαφορετικών επιπέδων συνείδησης.


Όταν βέβαια έχω παρόμοιο «υλικό» από τους ανθρώπους που παρακολουθώ ψυχοθεραπευτικά, τότε μπορώ να μιλήσω με μεγάλη βεβαιότητα γιατί τους γνωρίζω καλά, αφού οι ίδιοι το έχουν επιλέξει και προσπαθήσει αλλά και πάλι ορισμένες φορές πρόκειται για υποθέσεις. Οπότε, το πιο χρήσιμο απ'όλα είναι να αναρωτηθούμε έστω και αν δεν έχουμε απαντήσεις.

Οι υποθέσεις όμως έχουν τη δυνατότητα να είναι βάσιμες ή όχι.

Έτσι, αντί να μπω στον πειρασμό να πως "συμβαίνει εκείνο" ή "το άλλο" ή "μπορεί και παράλληλα να ισχύει και αυτό..." προτιμώ να δώσω με τη σειρά μου κάποια άλλα παραδείγματα: τροφή για να αναρωτηθούν και άλλοι.

Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση.

"Αφού έφτασα στα Β.Π με άφησε το ταξί λίγο πριν απο το σπιτι του και περπάτησα μέχρι εκεί.... Μόλις είδα τον αριθμό και το σπίτι ένιωσα τον κόσμο μου να χάνεται...
Το σπίτι ήταν ακριβώς το ίδιο με το σπίτι του ονείρου μου.... Χτύπησα τρέμοντας το κουδούνι και περίμενα 3 λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες.
Ερχεται να μου ανοίξει ο Ψ. Ηταν ίδιος με το όνειρο αλλά και ίδιος με τον μπαμπά μου! σε νεαρή ηλικία!!!!!!!
Μόλις τον είδα νόμιζα ότι τον ήξερα από πάντα... Ενιωσα τα ίδια συναισθήματα που είχα νιώσει και τον ύπνο μου... Του τα είπα όλα από το πρώτο ραντεβού και επειδή φοβήθηκα μήπως με περάσει για τρελή στην επόμενη συνεδρία του έφερα φωτογραφίες του μπαμπά μου όταν ήταν νέος και μεγάλος λίγο πριν πεθάνει....
-Ξέχασα να σας αναφέρω ότι είχε το ίδιο όνομα με τον μπαμπά μου και την ίδια ημερομηνία γέννησης 26 Απριλίου... -
Μόλις είδε τις φωτρογραφίες ήταν σαστισμένος... με ρώτησε που έζησε ο μπαμπάς μου, για τη ζωή του, για τις σχεσεις του κι αν είχε σχέση με μία πόλη (δηλαδή αν είχε ζήσει σε εκείνη την πόλη κάποτε πολύ μακριά από την Αθήνα...
Εκανα 2 -2,5 χρόνια ψυχοθεραπείας με αυτόν τον άνθρωπο με βοήθησε πραγματικά τον βοήθησα κι εγώ με τη σειρά μου γνωρίζοντάς του άλλους ανθρώπους... και όταν θέλω καμιά φορά να χαλαρώσω τότε σκέφτομαι όλο αυτό και αυτόν τον άνθρωπο και πραγματικά γαληνεύω... Τα συναισθήματα που νιώθω είναι αληθινά όχι επειδή όπως λένε ότι δένεσαι με τον ψυχοθεραπευτή σου με τον καιρό αλλά δέθηκα μαζί του από την πρώτη στιγμή.....
Δεν ξέρω τί ήταν όλο αυτό... Ξέρω ότι το έζησα και αυτό μου φτάνει...!!!!!!!
Αν κάποια φορά πάω να τον επισκεφτώ ότι δυσκολία κι αν αντιμετωπίζω μόλις δω αυτό το σπίτι και μιλήσω μαζί του είμαι γαληνεμένη και ευτυχισμένη....

Και κάτι τελευταίο γιατί αρκετά σας κούρασα....
Σε κάποια απο τις συνεδρίες μας είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα ότι θα συμβεί κάτι στον μπαμπά του ... Του έλεγα λοιπόν να προσέχει τον μπαμπά του κλπ κλπ..Εκείνος μου έλεγε ότι ήταν δικοί μου οι φόβοι για δικά μου πράγματα...
Μετά απο΄μία βδομάδα έμαθα ότι είχε πάθει ανακοπή και τον ξαναφέραν στη ζωή και ήταν πολύ σοκαριστικό γι'αυτόν...
Δεν ξέρω αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι έχω ακόμα και τώρα μια έντονη πολυ εντονη διαίσθηση για αυτόν τον άνθρωπο σαν να επικοινωνώ μαζί του χωρίς να τον βλέπω..
Θα ήθελα πολύ μα πολύ να ακούσω την απόψή σας..

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
θα το εκτιμούσα πολύ να μου απαντούσατε όταν θα έχετε χρόνο κι αν έχετε βέβαια,
Να'στε καλά!

Λ.