Όνειρα... Τα Επίκαιρα

...και για του λόγου το αληθές:
το πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχουν τα όνειρα καθώς και το πόσες διαφορετικές ματιές μπορούν να δεχτούν, φαίνεται και από τον φίλο μου Μάνο Σιδεράκη που είναι Βιολόγος. Έχει κάνει μία πολύ όμορφη και περιεκτική δουλειά.

Δείτε το και θα καταλάβετε:
http://taepikaira.blogspot.com/2009/02/blog-post_18.html

Όλο το ιστολόγιό του είναι καλό, αλλά αυτή η συγκυρία να βρεθούμε από το διαδίκτυο και να συνεργαστούμε με τρόπο ώστε τελικά να αδελφοποιήσουμε τα ιστολόγιά μας (και συνεπώς τις δύο διαφορετικές ματιές) δείχνει πόσο το θέμα των ΟΝΕΙΡΩΝ θα είναι πάντα ΕΠΙΚΑΙΡΟ. Είναι κάτι που πραγματικά αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε χρόνο για διάβασμα.

Συνήθως, οι ψυχολόγοι δεν καταδέχονται το διάλογο με τις άλλες επιστήμες για κάτι που θεωρούν «δικό τους πεδίο». Το «αυτονόητο» και το «δεδομένο» που σας έλεγα.

Δεν πιστεύω όμως ότι είναι έτσι τα πράγματα. Όποιος ονειρεύεται μπορεί να πει κάτι σημαντικό Άλλωστε στη ζωή μας θα πρέπει να μάθουμε και να διαφωνούμε και να χειριζόμαστε τις διαφωνίες μας.
Σκεφτείτε το λίγο: «δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε όλοι".

Στην ανάρτηση αυτή, καθώς και στις επόμενες που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται σοβαρές θέσεις επιστημόνων και σκέψεις ερευνητών για εμπειρίες ανθρώπων που βλέπουμε να πραγματώνονται στα όνειρα και τις μετέπειτα πράξεις των ανθρώπων που τα βίωσαν.

Ας το πάρει το ποτάμι...

Αρχικά, σκέφτηκα να μεταφέρω εδώ κάποια όνειρα, τα οποία στο περελθόν μου έχουν γράψει και δώσει ή στείλει κάποιοι άνθρωποι.
Είχα σκοπό να αναρτώ ένα την εβδομάδα.
Όμως από την πρώτη δημοσίευση ονείρου (πέρασαν μόλις έξη ημέρες) άρχισα να λαμβάνω μηνύματα με όνειρα!

Και ρωτάω: γιατί;
Από το δεύτερο άρχισα να λαμβάνω κι άλλα πολλά!

Όλα καινούργια, φρέσκα και αστραφτερά! Πανέμορφα!

Σας ευχαριστώ πολύ, όλους!
Είναι για 'μένα, σαν να μου προσφέρει κάποιος ένα φρέσκο λουλούδι από τον κήπο του.

Αναρωτιέται όμως κάποιος γιατί συμβαίνει αυτό;

-Γιατί μου τα στέλνουν; (Συνεχίστε όμως, μη σταματάτε. Με συγκινεί αφάνταστα!)
-Γιατί κάνουν ερωτήσεις; (Δεν τα δημοσιοποιώ ολόκληρα τα κείμενα, εννοείτε!)
-Γιατί θέλουν να καταλάβουν και τι θέλουν να καταλάβουν, μέσα από ένα όνειρο;
-Γιατί άλλοι βλέπουν στα όνειρα, ένα είδος προφητείας; Και άλλοι επιζητούν την επαλήθευσή τους ή την επιβεβαίωσή τους;
-Τι πιστεύουν οι άνθρωποι για τα όνειρα;
-Γιατί κάποιοι τρομάζουν και άλλοτε ανησυχούν;
-Γιατί οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα και τι σημαίνει «βλέπουν»;
-Γιατί…; Γιατί…; Γιατί…;

Και καταρχήν γιατί τα στέλνουν σε 'μένα;

Να σας πως γιατί: γιατί ίσως το θεωρούν αυτονόητο!

Όπως και σ'ένα όνειρο: Θεωρούν δεδομένο ότι υπάρχει ερμηνεία!

Θεωρούν, επίσης, δεδομένο ότι ένας ψυχολόγος ασχολείται με τα όνειρα και μπορεί να τους πει για τον εαυτό τους, ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν και πιστεύουν πως αυτό (που δεν μπορούν να πουν) ίσως να βρίσκεται στο όνειρό τους.

Να γιατί, πιστεύω πως συμβαίνει αυτό.

Να το πάρει το ποτάμι;

Αποφάσισα εδώ να δημοσιεύσω μία μικρή μόνο σειρά από όνειρα (μικρή σε σχέση με την ονειροθήκη που διαθέτω, έστω και αν έλαβα αρκετά μηνύματα ενοχλημένων που με ρωτούσαν τι θέλω να πω και γιατί δεν το λέω… «να ξεμπερδεύουμε» αυτό το λέω εγώ) για έναν και βασικό (θεωρώ) λόγο:

Να υπογραμμίσω κάτι που πιστεύω πως έχει περάσει στα ψιλά γράμματα, αν όχι εντελώς απαρατήρητο• για κάτι που το θεωρούμε δεδομένο ή αυτονόητο.

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν καλά πως μου αρέσει η δουλειά μου και πως μου αρέσει να διαλευκάνω σημεία τα οποία δείχνουν να τα περνούν (ή να τα παίρνουν) ως δεδομένα.
Πράγματι! Μου αρέσει η δουλειά μου και γιατί τη θεωρώ ανατρεπτική! Και για πολλά άλλα πλεονεκτήματα που έχει όμως.

Διασχίζωντας κάθετα ένα ποτάμι, μου αρέσει να έχουν βραχεί τα πόδια μου! Όχι γιατί είναι άμεση συνέπεια αλλά γιατί είναι η πραγματικότητα! Το λέω, ενώ είναι επίσης ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!
Γιατί; Γιατί έχουμε ανάγκη, για την επικοινωνία μας, να ονοματίζουμε αυτά που θεωρούμε αυτονόητα. Ίσως για τους άλλους δεν είναι ή δεν είναι και τόσο.

Ο συνειρμός λοιπόν όσων παραπάνω λέω είναι "αβρόχοις ποσί".
Κρατήστε το αυτό στην άκρη και το ξαναβλέπουμε άλλη φορά, ίσως.

Ανατρεπτική, όντως η δουλειά μου, χωρίς να είναι "επιζήμια" για κανέναν. Αντίθετα, χρήσιμη και διευκολυντική ακόμη και για εκείνους που είναι δεδηλωμένα ενάντια στην ψυχοθεραπευτική παρέμβαση. Ίσως, μάλιστα, για εκείνους, ακόμη περισσότερο!

Ας το πάρει λοιπόν το ποτάμι και αφού κατάφερα, πιστεύω, να δημιουργήσω το κατάλληλο κλίμα ανυπομονησίας στους λίγους που παρακολουθούν το ιστολόγιο αυτό (πλην όμως είναι πολλοί περισσότεροι απ’όσο πίστευα στην αρχή πως μπορούν να ενδιαφερθούν) να προσπαθήσω να πώ αυτό που σκέφτομαι.