2010/02/16

Επιστροφή στα όνειρα πάλι...

Τα περισσότερα από τα mail αναγνωστών που έχω λάβει αφορούν όνειρα!
Είναι όλα πολύ όμορφα και από αναλυτικής πλευράς πολύ-πολύ ενδιαφέροντα!

Υπάρχει όμως μία επιστολή που επιλέγω πρώτη να δημοσιοποιήσω (με την άδειά της φυσικά), σε ενότητες, η οποία ξεχωρίζει... Θα καταλάβετε το γιατί από μόνοι σας!

"Καλησπέρα!
διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον όλες σας τις αναρτήσεις και πραγματικά έχω "μάθει" αρκετά γύρω από την ψυχολογία, τα ονειρα κλπ κλπ.
Εχοντας κάνει 3 χρόνια ψυχοθεραπεία και με το χάρισμα - όπως μου είχε πει ο ψυχοθεραπευτής μου- ότι διεισδύω σαν σαύρα στα συναισθήματα των άλλων - μπορώ και καταλαβαίνω τον εαυτό μου και δουλεύω αρκετά με αυτόν....
Ενα πράγμα δεν κατάλαβα ποτέ που έχει να κάνει απο την αρχή με τον ψυχοθεραπευτή μου...
Είχα χάσει τότε τον αγαπημένο μου μπαμπά Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε! Από "κοριτσάκι" του μπαμπά ταυτόχρονα έγινα μητέρα.. Την ίδια μέρα που μου ανακοίνωσε ο μπαμπάς μου ότι είχε καρκίνο στους πνεύμονες την ίδια μέρα ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδάκί.... Ετσι η ιστορία του μπαμπά μου πήγαινε παράλληλα με τη δική μου εγκυμοσύνη....Οταν εγώ γέννησα το γιό μου μετά απο λίγο καιρό ο μπαμπάς μου έφυγε!!!!!!!
Τότε στην κυριολεξία έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου.... Αποφάσισα λοιπόν να πάω σε έναν ψυχολόγο.... Αισθανόμουν χαμένη!
Λίγες ημέρες πριν πάω ,είδα στον ύπνο μου τον μπαμπά μου ότι μου έδειχνε έναν άντρα μελαχροινό με ανοιχτόχρωμα μάτια και ένα μεγάλο σπίτι κάπου στα Βόρεια Προάστια!
Μου είπε - στον ύπνο μου- ότι αυτός ο άντρας θα σε βοηθήσει και θα τον βοηθήσεις.. κι ένιωθα απίστευτα συναισθήματα ευτυχίας, γαλήνης, απέραντης αγάπης γι'αυτόν τον νέο άνθρωπο που θα με βοηθούσε... Οταν ξύπνησα μετά από εκείνο το όνειρο ένιωθα απόλυτα γαληνεμένη και ευτυχισμένη... σαν να ήξερα ότι σε λίγο καιρό κάτι έντονο θα έμπαινε στυ ζωή μου.
Μετά από λίγες ημέρες συζήτησα το θέμα του ψυχοθεραπευτή με το θείό μου που ήταν γιατρός. Μου είπε ότι υπήρχαν 2 ψυχοθεραπευτές ένας άντρας και μία γυναίκα.
Πριν μου τελειώσει τη φράση του, του είπα ότι θέλω να πάω στον άντρα...
Μου είπε ότι θα ήταν μακριά. Στα Βόρεια Προάστεια.
Τον ρώτησα. Τον ξέρεις Θείε? Μήπως έιναι λεπτός, ψηλός μελαχροινός με ανοιχτά μάτια? Μήπως το σπίτι του είναι έτσι , έτσι έτσι... Του περιέγραψα με κάθε λεπτομέρεια το σπίτι που ειχα δει στον ύπνο μου και τον άντρα που είχα δει στον ύπνο μου... Μου είπε τον ξέρεις? Οχι αλλά δώσε μου το τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού.
Ετρεμα.... μήπως τρελλαινόμουν? Ηθελα πολύ να πάω σε αυτόν τον ψυχοθεραπευτή που μου είχε υποδείξει στο όνειρο μου ο μπαμπάς μου. Ηθελα πολυ να δω εκείνο το σπίτι που είχα δει στο όνειρό μου και που από πάντα το ήξερα.....
Δεν είπα τίποτα σε κανέναν.... θα με περνούσαν για τρελλή!
Πήρα τηλέφωνο τον κο Ψ και κλείσαμε ραντεβού... μετά από μία βδομαδα...
Τις 2-3 επόμενες ημέρες μετά το τηλεφωνικό ρ/βού εγώ ξαναείδα το ίδιο όνειρο. Τον νέο μελαχροινό με τα ανοιχτά μάτια, το σπίτι κλπ κλπ και τα απίστευτα συναισθήματα που ένιωθα και στον ύπνο μου και όταν ξυπνούσα και τον μπαμπά μου που μου "έδειχνε" αυτόν τον άνθρωπο ότι θα με βοηθούσε..
Εφτασε η ημέρα του ραντεβού.... Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από αγωνία, συναισθήματα πρωτόγνωρα.... και βαθιά απίστευτη χαρά!!!!!!"

Συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.

Δεν είναι από έλλειψη ενδιαφέροντος...




Θα ήθελα καταρχήν να ευχαριστήσω όσους παρακολουθούν το ιστολόγιο τούτο και μου στέλνουν συχνά τα δικά τους μηνύματα.
Αρκετοί συνεχίζουν να με παρακινούν να γράψω και άλλα θέματα και η αλήθεια είναι πως έχω μαζέψει πολλά!

Δεν είναι από έλλειψη ενδιαφέροντος που εξαφανίστηκα καιρό τώρα αλλά... από έλλειψη χρόνου. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τόση ανταπόκριση. Με ξάφνιασε!
Κατά μία έννοια λοιπόν δεν εξαφανίστηκα, τελικά αφού αφιέρωνα όσο χρόνο μπορούσα για να απαντήσω στα μηνύματα.

Πράγματι, όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν ήθελα να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στον "σχολιασμό" των κειμένων και γιατί δεν ήταν όλα δικά μου αλλά αφορούσαν εμπειρίες άλλων και ήταν γραμμένα από τους ίδιους.

Από μία έγνοια αρχικά, σεβασμού προς εκείνους, είχα κλείσει την δυνατότητα αυτή.
Έπειτα, γιατί πρώτα ήθελα να γίνουν αρκετές αναρτήσεις, έτσι ώστε να έχω τον χρόνο να δείξω τι θα ήθελα να είναι η loggiapsy και τι να μην είναι! Τελικά όμως, με την βοήθεια αρκετών εξελίχθηκε σε κάτι άλλο από αυτό που φανταζόμουν αρχικά!

Με την παραίνεση αρκετών από 'σας, ο σχολιασμός έχει πλέον ανοίξει - πάντα όμως με τον γνωστό "μετριασμό" (όπως πάλι εσείς μου υποδείξατε τον τρόπο) για την εξασφάλιση του σεβασμού των ανθρωπίνων βιωμάτων των προσώπων που "προσυπογράφουν".

Όμως όλο αυτό το χρονικό διάστημα που δεν δημοσιεύω συνεχίζω να λαμβάνω mail με διάφορες εμπειρίες - πολύ ενδιαφέρουσες όλες τους.
Για να δημοσιευτούν θα πρέπει να έχω την συγκατάθεσή τους αλλά και να κρίνω προσωπικά πως αυτό θα μπορούσε να ενδιαφέρει και άλλους και φυσικά μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που οι απαντήσεις δεν είναι ιδιαίτερα προσωπικές.

Θα ξεκινήσω λοιπόν δημοσιεύοντας ένα από τα πιο πρόσφατα mail αναγνώστριας που έλαβα, το οποίο όμως για χάρη ευκολίας στην ανάγνωση θα το "κόψω" σε επιμέρους αναρτήσεις.