2010/02/17

Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση.

"Αφού έφτασα στα Β.Π με άφησε το ταξί λίγο πριν απο το σπιτι του και περπάτησα μέχρι εκεί.... Μόλις είδα τον αριθμό και το σπίτι ένιωσα τον κόσμο μου να χάνεται...
Το σπίτι ήταν ακριβώς το ίδιο με το σπίτι του ονείρου μου.... Χτύπησα τρέμοντας το κουδούνι και περίμενα 3 λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες.
Ερχεται να μου ανοίξει ο Ψ. Ηταν ίδιος με το όνειρο αλλά και ίδιος με τον μπαμπά μου! σε νεαρή ηλικία!!!!!!!
Μόλις τον είδα νόμιζα ότι τον ήξερα από πάντα... Ενιωσα τα ίδια συναισθήματα που είχα νιώσει και τον ύπνο μου... Του τα είπα όλα από το πρώτο ραντεβού και επειδή φοβήθηκα μήπως με περάσει για τρελή στην επόμενη συνεδρία του έφερα φωτογραφίες του μπαμπά μου όταν ήταν νέος και μεγάλος λίγο πριν πεθάνει....
-Ξέχασα να σας αναφέρω ότι είχε το ίδιο όνομα με τον μπαμπά μου και την ίδια ημερομηνία γέννησης 26 Απριλίου... -
Μόλις είδε τις φωτρογραφίες ήταν σαστισμένος... με ρώτησε που έζησε ο μπαμπάς μου, για τη ζωή του, για τις σχεσεις του κι αν είχε σχέση με μία πόλη (δηλαδή αν είχε ζήσει σε εκείνη την πόλη κάποτε πολύ μακριά από την Αθήνα...
Εκανα 2 -2,5 χρόνια ψυχοθεραπείας με αυτόν τον άνθρωπο με βοήθησε πραγματικά τον βοήθησα κι εγώ με τη σειρά μου γνωρίζοντάς του άλλους ανθρώπους... και όταν θέλω καμιά φορά να χαλαρώσω τότε σκέφτομαι όλο αυτό και αυτόν τον άνθρωπο και πραγματικά γαληνεύω... Τα συναισθήματα που νιώθω είναι αληθινά όχι επειδή όπως λένε ότι δένεσαι με τον ψυχοθεραπευτή σου με τον καιρό αλλά δέθηκα μαζί του από την πρώτη στιγμή.....
Δεν ξέρω τί ήταν όλο αυτό... Ξέρω ότι το έζησα και αυτό μου φτάνει...!!!!!!!
Αν κάποια φορά πάω να τον επισκεφτώ ότι δυσκολία κι αν αντιμετωπίζω μόλις δω αυτό το σπίτι και μιλήσω μαζί του είμαι γαληνεμένη και ευτυχισμένη....

Και κάτι τελευταίο γιατί αρκετά σας κούρασα....
Σε κάποια απο τις συνεδρίες μας είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα ότι θα συμβεί κάτι στον μπαμπά του ... Του έλεγα λοιπόν να προσέχει τον μπαμπά του κλπ κλπ..Εκείνος μου έλεγε ότι ήταν δικοί μου οι φόβοι για δικά μου πράγματα...
Μετά απο΄μία βδομάδα έμαθα ότι είχε πάθει ανακοπή και τον ξαναφέραν στη ζωή και ήταν πολύ σοκαριστικό γι'αυτόν...
Δεν ξέρω αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι έχω ακόμα και τώρα μια έντονη πολυ εντονη διαίσθηση για αυτόν τον άνθρωπο σαν να επικοινωνώ μαζί του χωρίς να τον βλέπω..
Θα ήθελα πολύ μα πολύ να ακούσω την απόψή σας..

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
θα το εκτιμούσα πολύ να μου απαντούσατε όταν θα έχετε χρόνο κι αν έχετε βέβαια,
Να'στε καλά!

Λ.

2 σχόλια:

  1. Διονύση,

    καλώς όρισες πίσω στη blogόσφαιρα, αλλά και στους αναγνώστες σου που σίγουρα μας έλειψες πολύ! Εύχομαι καλή συνέχεια στην εξαίρετη δουλειά που κάνεις μέσω του blog, για τη βοήθεια που προσφέρεις με τις αναρτήσεις και τις συμβουλές σου σε όσους το έχουν ανάγκη! Χαίρομαι που επιτρέπεις πλέον τους σχολιασμούς, ήταν κάτι που είναι απαραίτητο και για μας αλλά και για σένα, η επικοινωνία δηλαδή με τους αναγνώστες είναι η ψυχή και ο λόγος ύπαρξης ενός blog.

    Όσο για την κοπέλα που αναφέρεις στις δύο αυτές αναρτήσεις...δεν ξέρω, πιστεύω ότι ήθελε η ψυχή της να είναι κοντά στον πατέρα της και ίσως όλο αυτό να την οδήγησε εκεί...Πιστεύω στο ένστικτο αλλά δεν πιστεύω στα περίεργα φαινόμενα, στις μετεσαρκώσεις κλπ κλπ...Είμαι πολύ ρεαλίστρια εκ΄φύσεως, άλλες φορές καλό, άλλες φορές κακό...Πάντως στο ένστικτο πιστεύω ακράδαντα γιατί το έχω αντιμετωπίσει η ίδια αρκετές φορές στη ζωή μου, μέχρι και σήμερα.

    Ελπίζω να μη κούρασα, εύχομαι καλή συνέχεια, να συνεχίσεις να μας ταξιδεύεις στον κόσμο της ψυχής
    δείχνοντάς μας τα μονοπάτια της και εξηγώντας μας τις επιλογές...

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υ.γ. μια πρόταση - συγχώρεσέ μου το θάρρος - αλλά θα ήθελα να βάλεις το ανάλογο "κουτάκι" παρακολούθησης - "αναγνώστες"- ώστε να γίνω και επίσημα follower του blog σου. Είμαι σίγουρη πως θα το ήθελαν και όλοι όσοι σε παρακολουθούν.

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή