Ό,τι δεν εξαρτάται μόνο από έναν... είναι σχέση!

Όλο και πιο συχνά υπάρχουν άνθρωποι που απευθύνονται σ'έναν ψυχολόγο - σύμβουλο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη σχέση τους.

Αυτό δεν αφορά μόνο όσους βρίσκονται σε γάμο αλλά ισχύει και για τα ζευγάρια που ζουν μαζί αλλά και για τις σχέσεις όπου δεν υπάρχει συμβίωση. Συχνά μάλιστα δουλεύω και με τους δύο μαζί.

Στην προσπάθειά μου να αντιληφθώ πως κατανοεί ο καθένας τους την σχέση (που διαφωνούν, που συγκλίνουν κ.α.) με τον σύντροφό του διαπιστώνω πως άλλοτε μου μιλούν για τη σχέση τους και άλλοτε για τον άλλο.

Όντως έτσι είναι: η σχέση των ανθρώπων είναι σαν να αποτελεί μία οντότητα. Όπως ακριβώς τα παιδιά και οι έφηβοι άλλοτε μιλούν για τους γονείς τους (ως ένα) και άλλοτε ξεχωριστά για τον πατέρα ή για την μητέρα τους. Το ίδιο ισχύει σε όλους μας, ανεξάρτητα από την ηλικία γιατί έχει να κάνει με τους ρόλους (γονεϊκό, μητρικό, πατρικό κ.α.).

Μια φορά μάλιστα μου έθεσαν και το ερώτημα : τι είναι σχέση!

Ακριβώς επειδή στην ψυχοθεραπεία και τη συμβουλευτική ενός ζευγαριού επικεντρωνόμαστε στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτή την σχέση που έχουν μαζί και τι θα μπορούσε να προσφέρει ο ίδιος σε αυτή, καταλήγουν στο να επισημαίνουν πως η όποια αλλαγή δεν εξαρτάται από τον έναν ή τον άλλο... μόνο.

Αναμενόμενο, φυσιολογικό και πολύ λογικό!

Γιατί αν εξαρτώταν από έναν και μόνο, τι είδους σχέση θα ήταν αυτή;

Σχέση λοιπόν σημαίνει "μαζί". Ή αν προτιμάτε, συμπερασματικά με τα παραπάνω θα πω πως "Ό,τι δεν εξαρτάται μόνο από έναν... είναι σχέση"!

Για σκεφτείτε το... γιατί βέβαια όταν μιλάμε για σχέση δεν εννοούμε μόνο την ερωτική αλλά την κάθε είδους: φιλική, αδελφική, εργασίας κ.ο.κ.

Προσπαθώ λοιπόν να μαζέψω τα διάφορα ερωτήματα που προβληματίζουν τους ανθρώπους και να καταγράψω εδώ συνοπτικά ως υλικό για σκέψη και συζήτηση μεταξύ σας.

Ένας άλλος όρος που χρησιμοποιούμε για να μιλήσουμε για μία σχέση είναι το "ζευγάρι". Κάθε ζευγάρι αποτελείται από δύο άτομα που αναλαμβάνουν μία σοβαρή διαρκή δέσμευση ο καθένας απέναντι στον άλλο. Λέγοντας "διαρκή" εννοώ σταθερή η οποία δεν αισθανόμαστε ότι μπορεί να απειληθεί, τουλάχιστον άμεσα και από επιλογές ή στάσεις του συντρόφου, θα προσθέσω.

Είναι ο όρος "δέσμευση" που φοβίζει ορισμένους.

Στο πλαίσιο αυτό σίγουρα δέσμευση δεν σημαίνει να χάνει ο καθένας μας τις ατομικές του ελευθερίες. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλές διαταραγμένες σχέσεις που έχουν βασιστεί σε στρεβλωμένες αντιλήψεις της δέσμευσης. Ίσως αυτό εξηγεί και τον φόβο εκείνων που έχουν ζήσει τέτοιες καταστάσεις στην οικογένειά τους να μιλήσουν για "δέσμευση" ή να την δέχονται σαν απαραίτητο στοιχείο. Γιατί όπως και να το κάνουμε, δημιουργούμε σχέσεις, καταρχήν, με βάση τις πρωταρχικές μας εμπειρίες που προέρχονται - από που αλλού - από την ίδια μας την πρώτη οικογένεια.

Οι σύντροφοι λοιπόν - αυτός είναι και ένας άλλος όρος που περιγράφει δύο ανθρώπους μέσα από την κάλυψη και το μοίρασμα των βασικών του αναγκών, της τροφής για παράδειγμα -μαθαίνουν να μοιράζονται μεταξύ τους σημαντικές δραστηριότητες της ζωής: δουλειά, φιλία, παιδιά, αγάπη, παιχνίδι, μόρφωση, κοινωνικές συναναστροφές… χωρίς όμως πάντα ο τρόπος με τον οποίο τα μοιράζονται να τους αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους. Μπορεί επίσης και αυτή η μοιρασιά να αλλάξει όταν έτσι αποφασιστεί ή όταν αυτό ταιριάζει στην φάση ζωής που διανύουν, στις προτεραιότητες που μπορεί επίσης να αλλάξουν ή και τις ανάγκες. Μπορεί επίσης το μοίρασμα αυτό να αλλάζει διαρκώς, αν έτσι το θέλουν και τους εξυπηρετεί καλύτερα, δεδομένων των συνθηκών μέσα στις οποίες ζουν.

Στο ζευγάρι, όπως αναφέραμε και παραπάνω, ο καθένας έρχεται με την προσωπική του ιστορία, με διαφορετικό αλλά και με το κοινό τους παρελθόν και τις παραδοχές για την αγάπη, το γάμο, την οικογένεια, την ανατροφή των παιδιών, την σεξουαλικότητα… που όμως, συχνά όπως διαπιστώνω, δεν τα έχουν συζητήσει ίσως όλα και δεν τα έχουν μοιραστεί… ίσως και να μην τα έχουν συναποφασίσει. Κάποιες φορές και από φόβο για τη διαφωνία και την έλλειψη τρόπου να την διαχειριστούν!

Αν κάθε άνθρωπος θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα για τον εαυτό του (υπάρχουν άραγε τόσα δεδομένα όσα θεωρούμε;), σε μία σχέση τα προσωπικά «δεδομένα» αυτά οφείλουμε να τα «παντρέψουμε» και να τα κάνουμε ένα.

Ορισμένες φορές, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στη σχέση μας, όλα μπορούν να γίνουν πολύ διαφορετικά αν συζητήσουμε και μοιραστούμε τα θέματα που μας απασχολούν, με τρόπο που να γίνουν κατανοητά αυτά στον άλλο.

Όχι προσπαθώντας να καταλύσουμε την διαφορετικά αυτή – αυτό δεν γίνεται και θα ήταν παράλογο να το προσπαθήσουμε – αλλά προσπαθώντας να βελτιώσουμε την επίγνωση του εαυτού μας και της σχέσης μας και εξισορροπώντας τη συμπληρωματικότητά μας και το «κοινό έδαφος».

Ανεξάρτητα από το αν θα συμφωνήσουμε όλοι στα παραπάνω - γιατί απλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι - ξεκινώντας από αυτή την ανάρτηση, θα δημοσιεύσω μια σειρά ερωτημάτων που χρησιμοποιώ και στη δουλειά μου με τα ζευγάρια και θα μπορούσατε να τα απαντήσετε για λογαριασμό σας, να τα θέσετε στους συντρόφους και στη συνέχεια να τα συζητήσετε.

Καλή δουλειά και είμαι σίγουρος πως με τον τρόπο αυτό θα ανακαλύψετε πολλά για την ΣΧΕΣΗ σας... όπως και αν την εννοείτε!